Psychische mishandeling
Wat is het, hoe kunt u het herkennen en wat kunt u doen?
Contact met Bureau Sostenemi
588 10 10
Bij acuut gevaar bel 100
Psychische mishandeling wordt ook wel emotionele mishandeling genoemd. Van deze vorm van kindermishandeling is sprake wanneer ouders zich afwijzend of vijandig gedragen tegenover hun kind. Voorbeelden daarvan zijn ouders die hun kind vertellen dat het niet gewenst is (Was je maar nooit geboren!), die hun kind bang maken of kleineren. Ouders kunnen hun kind steeds voorhouden dat het dom of onhandig is. Ook opsluiten, vastbinden of dreigen een geliefd huisdier pijn te doen, zijn vormen van psychische mishandeling.
Heel anders dan bij het kleineren kunnen ouders ook te hoge eisen stellen. Bijvoorbeeld als ouders eisen dat het kind een te hoog schoolniveau moet volgen, een niveau dat hun kind eigenlijk niet aankan. Ouders kunnen ook onredelijk hoge eisen stellen aan de sportprestaties van hun kind.
Bij psychische mishandeling is sprake van een chronische, negatieve manier van omgaan met het kind.
Gevolgen
De gevolgen van psychische mishandeling zijn vaak niet direct zichtbaar en kunnen daardoor worden onderschat. Op de langere termijn kunnen de gevolgen ernstiger zijn dan de gevolgen van fysieke mishandeling of emotionele verwaarlozing. Mogelijke gevolgen zijn angststoornissen, depressies, posttraumatische stress stoornissen en een verhoogd stressniveau. In hun volwassenheid kunnen problemen ontstaan met het leggen en onderhouden sociale contacten. Door hechtingsproblemen kan het moeilijk zijn om vriendschapsrelaties en partnerrelaties aan te gaan of te onderhouden.
Signalen
Psychische mishandeling ondermijnt het zelfvertrouwen van kinderen. Zij kunnen zich minderwaardig en onzeker gaan voelen. Mogelijke signalen zijn:
- wantrouwend in contact met volwassenen
- faalangstig
- eet- en slaapproblemen
- teruggetrokkenheid
- depressiviteit
- zenuwachtig, schrikachtig
Bij alle signalen geldt dat ze niet kunnen worden gezien als een bewijs dat een kind mishandeld wordt. Signalen moeten worden gezien als een aanmoediging om verder te kijken, om zich verder te verdiepen in de situatie van het kind en het gezin. Voor professionals vormt een signaal de aanleiding tot het zetten van Stap 1 van de Codigo di Proteccion.
